علل متهم شدن اسلام به خشونت
فاصله گیرى مسلمانان از سیاست هاى صلح جویانه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم و حب ریاست سبب شد که جامعه اسلامى و اسلام خشونت گرا معرفى شود. بر همین اساس بود که على علیه‌السلام در مذهب بنى امیه، یکى از ویژگیهاى آنان را خشونت گرایى بیان نمود. یکى از علل عمده معرفى شدن اسلام به عنوان دین خشونت و مسلمانان به عنوان خشونت گرا، اتهام و تبلیغات گسترده استکبار علیه اسلام و مسلمانان است که شدیداً فضاى جامعه را آلوده کرده و اسم اسلام و مسلمانان توام باخشونت یاد مى شود. استعمار ستیزى دین و روحیه استقلال گرایى مسلمانان شدیداً منافع استعمار را به خطر انداخت، و همین عامل سبب شد که دین ستیزان، اسلام ومسلمانان را خشونت گرا معرفى کنند. متأسفانه دشمن در تبلیغات خود که با بهره گیرى از ابزار و ساز و برگ هاى مدرن صورت گرفت موفق بود. زیرا امروزه جهان اسلام خشونت گرا معرفى شده و جنگ افروزان غرب صلح گرا مردم فلسطین که به دفاع از خود مى پردازند، خشونت طلب و ترورسیم معرفى شده، ولى صهیونیست‌ها که دستشان به خون هزاران کودک، پیر مرد و. . آغشته است، صلح طلب معرفی می شوند.
یکى از نویسندگان مى گوید: چرا ناگهان اسلام متهم به دین خشونت شد؟ آن هم از طرف بلوکى که خودش رکورد دار خشونت در دنیا است. یعنى نظام لیبرال سرمایه دارى که رکوردار خشونت در کل تاریخ بشر تا امروز است وعظیم ترین جنگ هاى بین المللى وسلاح هاى میکروبى وکشتار جمعى را در جهان دارد که در جهان سابقه نداشته است. کسانى که در ویتنام، سر یک بچه را مى گرفتند و جمجه او را به درخت می کوبیدند و وقتى متلاشى مى شد، قاه قاه مى خندیدند، آن وقت آنها در دنیا علیه خشونت صحبت مى کنند. در جنگ جهانى اول ودوم حدود 63 میلیون انسان کشته شدند، آیا این کشتار از سوى مسلمانان به وجود آمد، یا از سوى مدعیان تساهل غرب؟ آیا قتل عام صدها هزار انسان که در کوبا، ویتنام، ژاپن و افغانستان و… صورت گرفت، از سوى همان هایی که به وجود نیامد که ناقوس صلح جویى وتساهل را به صدا در آورده اند؟!
آیا در اروپا و غرب حدود 5 میلیون نفر به جرم فکر کردن وتخطى از فرمان پاپ به دار آویخته نشدند؟ متأسفانه امروزه کسانى اسلام را دین خشونت ومسلمانان را خشونت گرا معرفى مى کنند که خود پرچمدار خشونت ووحشى گرى در جهان هستند. گوستاولوبون مى نویسد: به گفته دختر امپراطور قسطنطینه، یکی از تفرحات آنها (صلیبى ها) این بود که هر طفلى که جلو شان مى گذشت او را به حربه دو نیم کرده ودر آتش مى سوزانیدند. همو از قول روبرت راهب که خود در جنگ حضور داشت نقل مى‌کند: لشکر ما ـ یعنى مجاهدین صلیب، در گذرها و میدان ها و پشت بام ها در حرکت بودند و مثل شیر ماده اى که بچه اش را ربوده باشد، از قتل عام ها لذت مى بردند، اطفال را پاره پاره مى کرده و جوان و پیر را در یک ردیف از دم شمشیر مى گذارانیدند و چندین نفر را به یک رسیمان به دار مى آو یختند. گوستاولوبون در خصوص رفتار مسلمان با مسیحیان نیز مى نویسد: صلاح الدین ایوبی سردار فاتح مسلمانان به عیسویان بیت المقدس عفو عمومى داد و براى فیلیب اگوست و ریشارد در ایام بیمارى انواع اغذیه و ادویه مقوى فرستاد. بنابراین خشونت گرایى برخى از مسلمانان مبتنى برخودخواهى و دنیاگرایى بوده است که خودخواهى اختصاص به مسلمانان ندارد. امروزه در جهان نیز خودخواهى حاکمان ستمگر سبب شده است که خشونت گرایى به اوج خود رسیده است. آن عده از حاکمانى که با اراده مردم وبر اساس جمع نمى توانستند به حکومت برسند، متوسل به قهر مى شدند.
از سوى دیگر براى توجیه سیاست هاى خشونت آمیز به تحریف معارف دینى مى‌پرداختند و از احکام اسلامى مانند حدود و قصاص استفاده ابزارى مى کردند، رهبران ظالم که قدرت سیاسى آنان مبتنى بر مشروعیت مردمى و الهى نبود، خود را نمایندگان خدا خوانده و مخالفان سیاسى خود را اهل بغى دانسته به کشتار آزادى خواهان مى پرداختند. آیا اکثر حاکمان بنى امیه و بنى عباس با انگیزه ریاست طلبى به قتل عام هزاران انسان، نپرداختند؟! قدرت گرایى این دسته از رهبران نه تنها مبناى اسلامى نداشت که ضد سیاست پیامبر و ائمه معصومین علیهم السلام بود. آیا جنگ افروزى معاویه و یزید را مى توان به حساب دین گذاشت؟ از منظر اسلام هدف وسیله را توجیه نکرده وبهره گیرى از خشونت غیر قانونى جایز نیست. از سوى دیگر اسلام براى تحقق اهداف بلند مدت راهکارها و راهبردهاى منطقى و شرعى را ارائه نموده است
بشر دوستی اسلام
اسلام دین بشر دوستی است. اسلام حتی مشرک را دوست دارد اما نه از آن نظر که مشرک است، بلکه از این نظر که مخلوقی از مخلوقات خداست، و البته از آن جهت که در راه هلاکت و ضلالت افتاده است و راه نجات و سعادت را گم کرده است، ناراحت است، و اگر او را دوست نمیداشت در مقابل شرک و بدبختیاش بیتفاوت میبود. در اسلام حب و بغض هست اما حب و بغض عقلی و منطقی نه احساسی و بیقاعده و ضابطه دوستی و دشمنی که صرفا از احساس برخیزد منطق ندارد، احساسی است کور و کر که بر درون انسانی مسلط میگردد و او را به هر طرف که بخواهد میکشد، اما حب و بغض عقلی ناشی از یک نوع درک، و در حقیقت، ناشی از علاقه به سرنوشت انسان دیگری است که مورد علاقه واقع شده است.یک مثال : پدر و مادر نسبت به فرزند خود دو نوع علاقه دارند : یکی عقلی و منطقی و دیگری احساسی علاقه منطقی موجب میگردد گاهی والدین با کمال جدیت فرزند خویش را در رنج قرار دهند و موجبات ایلام وی را فراهم آورند مثلا طفل را در اختیار جراح قرار میدهند والدین در آن حال اشک میریزند، دلشان میسوزد و چشمانشان میگرید اما از پزشک میخواهند هر چه زودتر او را تحت عمل قرار دهد، عضو قطع کردنی را قطع کند با همه لوازم و عوارضی که درد و رنج و احیانا نقص عضو دارد آن اشک در اثر علاقه احساسی است و این تقاضا در اثر علاقه عقلی و منطقی اگر آنها ملاحظه دل سوختن فعلی را بکنند و علاقه احساسی را بر علاقه منطقی مقدم بدارند و اجازه ندهند که عضوی از اعضای او را ببرند، در حقیقت به مرگ او تن داده اند، اما به منطق عقل و به حکم علاقه به سرنوشت فرزند، پا روی احساسات خویش میگذارند و به ایلام و آزار طفل تن میدهند. هر انسان عاقلی احیانا برای اینکه درد خویش را درمان کند خود را تسلیم جراح می‌کند که مثلا انگشت مرا قطع کن او دلش نمیخواهد درد بریدن انگشت را بکشد، همچنانکه از کم شدن یک انگشت فوق العاده ناراحت می‌شود، ولی این درد را منطقا تحمل می‌کند و به حکم عقل به این نقص عضوی تن می‌دهد همانا عقل و منطق است که او را پیش میبرد و تقاضا را بر زبانش میآورد، و الا احساس در اینجا حکمش بر خلاف این است.
اگر همان آدم هایی را می گویید که هیچ دینی ندارند و موفق هستند، می ببینید در ظاهر زندگی می کنند به ظاهر خوشحال هستند، ولی در باطن دلشان در لحظه های تنهایی خودشان آن موقع که خودشان هستند، یک گمشده جدی دارند که بالاخره چی این همه مثلاً ما شهرت داریم و این همه ما ثروت داریم که چی آخرش چی می میریم و تمام می شود و حالا بقیه از ما تعریف کنند یا مثلاً پول ما خیلی زیاد باشد دیگران استفاده کنند این چه فایده ای برای ما دارد و این چی می شود؟
یک نکته بسیار مهم این که وقتی ما آمار رفاه را نگاه کنیم، می بینیم؛ مثلاً سوئیس که حالا کشور بسیار مرفه ای است ، شاخص های رفاه در ژنو و در سوئیس بالاترین شاخص ها بوده است، امّا در کنار این می بینید شاخص خودکشی در سوئیس از همه جا بالاتر است چرا؟ مردم در اوج رفاه خودکشی می کنند، مردمی که به ظاهر هیچ مشکل مادی ندارند بهترین زندگی و آرامش و همه آن چیزی که شما فکر می کنید که یک زندگی خوب است، این ها دارند فکر می کنید چرا این ها خودکشی می کنند؛ چون وقتی به قلّه رفاه می رسند تازه به پوچی می رسند. پس انسان یک بُعد و نیاز دیگری هم دارد که اگر تامین نشد انسان اغنا نمی شود بُعد اصلی انسان آن است و اگر همه نیازهای مادی اش تأمین شود، ولی آن بُعد معنوی هم چنان تأمین نشود این در واقع نسبت به آن جا احساس فقر شدید می کند و دین این نیاز را تأمین می کند.
ادامه مطلب...
نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » سربار ( جمعه 89/10/3 :: ساعت 6:49 عصر )
آیتالله مصباح: کسی که بی‌شرمانه مکتب ایران را به جای اسلام معرفی می‌کند خودی نیست
تو می دانی چرا از ما جدا منزل گرفته
تو می دانی که گریانم
تو می دانی که نالانم
تو می دانی که حیرانم
تو می دانی که ویرانم
ای تو درمانم...تو سامانم
ای جان جانانم
مدد کن مهدی زهرا بیاید
به یمن نام زهرا
سواری از جانب صحرا بیاید
همان مردی که می گویند پایان نورست
همان مردی که دل با ذکر نامش پر غرورست
همان مردی که اندی سال از ما دور دورست
همان پیر کهنسال جوانی
که ندارد هیچ کس از او نشانی
همان مردی که می گویند حجت حق بر زمین است
همان مردی که چون جدش رسوالله امین است
این همه گفتم ولیکن اصل مطلب را نگفتم
در به در گشتم ولیکن خانه اش را من نجستم
مدد کن یاربا تا منجی عالم بیاید
مدد کن یاربا آرامش جانم بیاید
مدد کن نور چشم حیدر و زهرا بیاید
مدد کن میوه ی باغ رسول الله بیاید
غلام -همت- آن پیر- کار- سازم
که به عاشقان وطن عزتی -مضاعف- داد
در راه تو، حرکتم مضاعف باشد
با یاد تو، برکتم مضاعف باشد
ای سیدما،امر تو بروی دو چشم
با عشق تو همتم مضاعف باشد
ما پیام عید رهبر را چو مصحف می کنیم
مثل دستورالعمل همواره مصرف می کنیم
کوری چشم سران فتنه و بیگانگان
چشم آقا ، کار و همت را مضاعف می کنیم
انسان در عصر غیبت یا منتظر است، یا گرفتار جاهلیّت. ما در عصر غیبت، قسم سوّم نداریم. یا مردم منتظران راستین ظهور ولی‌عصر ـ أرواحنا فداه ـ اند، یا اگر منتظر نشدند، در جاهلیّت به سر می‌برند.
ادامه مطلب رو حتما ببین ...
نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » سربار ( سه شنبه 88/12/18 :: ساعت 1:20 عصر )
در زمان غیبت امام زمان (علیه السلام) منتظران آن حضرت چه وظایفى بر عهده دارند؟
در تفکر شیعى انتظار موعود به عنوان یک اصل مسلّم پذیرفته شده، و از آن به عنوان برترین اعمال یاد شده و تأکید شده است که منتظر فرج باشید و از رحمت خدا مأیوس نباشید (به جهت طولانى شدن غیبت) چرا که بهترین اعمال در پیش خداوند انتظار فرج است.
از بررسى اخبار و روایات معصومین(علیهم السلام)وظایفى چند در عصر غیبت براى منتظران استفاده مى شود:
1 ـ شناخت حجت خدا و امام زمان (علیه السلام): مهم ترین وظیفه ى یک فرد منتظر تلاش براى کسب معرفت نسبت به وجود مقدس امام زمان (علیه السلام) است; چرا که انسان بدون شناخت امام و منزلت او نمى تواند وظیفه ى خود را در رابطه ى با او تشخیص دهد. در روایت آمده است: «من مات و لم یعرف امام زمانه مات میتة جاهلیة». «هر کس بمیرد و امام زمان خویش را نشناسد به مرگ جاهلیت مرده است.»
2 ـ تهذیب نفس و کسب فضایل اخلاقى (خود سازى فردى): منتظر واقعى همیشه در صدد کسب فضایل اخلاقى و آراسته شدن به صفات خوب انسانى است.
3 ـ تلاش براى اصلاح جامعه (خود سازى اجتماعى): تلاش براى برطرف کردن مفاسد اجتماعى از طریق امر به معروف و نهى از منکر و اهتمام براى تربیت نسل مهذّب و کارا و خلاصه آماده سازى زمینه براى ظهور امام زمان (علیه السلام)یکى از وظایف منتظر واقعى است، چون تا زمینه ى ظهور فراهم نگردد امکان ظهور امام زمان (علیه السلام)میسر نخواهد شد.
4 ـ کسب آمادگى هاى فکرى و فرهنگى و نظامى براى یارى امام زمان (علیه السلام): چرا که آن حضرت پس از قیام به یارانى نیاز دارند که حداقل در یکى از عرصه ها بتواند مفید واقع گردد.
5 ـ توبه از گناهان
6 ـ اطاعت و پیروى از نایبان امام زمان (علیه السلام): همان طور که مى دانیم در زمان غیبت امام زمان (علیه السلام) مردم موظفند در تمام کارها و حوادث، به توصیه ى ائمه ى اطهار(علیهم السلام)بویژه امام زمان (علیه السلام) به فقهاى جامع الشرایط ـ که نواب عام آن حضرت هستند ـ مراجعه کنند و به احکامى که آن ها طبق موازین شرعى صادر مى کنند، عمل نمایند.
7 ـ دعا براى سلامتى امام زمان (علیه السلام) و تعجیل فرج ایشان: منتظر واقعى در هر صبح و شام با خلوص نیت از پیشگاه خداى مهربان سلامتى و ظهور امام زمان (علیه السلام)را درخواست مى نماید.
8 ـ صدقه دادن براى سلامتى امام زمان (علیه السلام)
9 ـ انجام اعمال عبادى مانند خواندن نماز و قرآن، زیارت نمودن به نیابت از امام زمان (علیه السلام)
10 ـ توجه به اماکنى که مورد عنایت امام زمان (علیه السلام) است نظیر مشاهد مشرفه، مسجد سهله، مسجد جمکران و ...
11 ـ توسل به امام زمان (علیه السلام) و زیارت آن حضرت با زیارت ها و دعاهایى که در کتب ادعیه مانند مفاتیح الجنان آمده و از آن جمله موارد ذیل است:
الف) دعاى عهد که هر روز صبح بعد از نماز خوانده مى شود: اللهم رب النور العظیم و رب الکرسى الرفیع ... ،
ب) دعاى اللهم عرفنى نفسک فانک لم ان لم تعرفنى نفسک ... این دعا در عصر روز جمعه خوانده مى شود،
ج) دعاى که براى برآورده شدن حاجات ذکر شده است و با این عبارت شروع مى شود: الهى عظم البلاء و برح الخفاء ...،
د) دعا براى سلامتى امام زمان (علیه السلام): اللهم کن لولیک الحجة ابن الحسن ...،
هـ) دعاى حضرت مهدى (علیه السلام) که با این عبارت آغاز مى شود: اللهم ارزقنا توفیق الطاعة و بعد المصیبته ...،
و) زیارت آل یاسین.
کتابهاى (وظیفة الانام) و (شیوه هاى یارى قائم آل محمد علیه السلام) در این مساله خوبند
آیا امام زمان (علیه السلام) از اعمال و رفتار ما آگاه هستند؟
بنابر آنچه در قرآن مجید و روایات معصومین(علیهم السلام)آمده است، همه ى ائمه و از جمله امام زمان (علیه السلام) از اعمال و رفتار ما آگاه هستند.
قرآن مجید مى فرماید: (وقل اعملوا فسیرى الله عملکم ورسوله والمؤمنون ...) سوره توبه، آیه 105. بگو: هر عملى مى خواهید انجام دهید، پس خدا، رسولش و مؤمنان عمل شما را مى بینند ...
در روایاتى که در تفسیر آیه آمده است، گفته شده که مراد از مؤمنان در این آیه ائمه ى معصومین(علیهم السلام)هستند. پس اصل آگاهى امام زمان (علیه السلام) از اعمال و رفتار ما امرى مسلّم است، ولى چگونگى حصول این عمل از راه هاى مختلفى است از جمله:
1 ـ خداى تبارک و تعالى به ایشان چشمى داده است که همه چیز را مى بینند. حضرت عیسى (علیه السلام) ـ که بعد از ظهور امام زمان (علیه السلام)مى آید و پشت سر آن بزرگوار نماز مى خواند ـ طبق گفته ى قرآن مجید از آنچه مردم در خانه هایشان ذخیره کرده بودند و آنچه مى خوردند خبر مى داد، بدون این که آن ها را در ظاهر دیده باشد سوره آل عمران، آیه 49.
با توجه به این که مقام حضرت مهدى (علیه السلام) از حضرت عیسى (علیه السلام) بالاتر است، پس حتماً از اعمال و رفتار ما آگاهى دارد.
2 ـ ملائکه بر امام زمان (علیه السلام) نازل مى شوند و نامه ى اعمال بندگان را به حضرت مهدى (علیه السلام) عرضه مى کنند. در روایات آمده است که هفته اى دو بار نامه ى اعمال بندگان به امام زمان (علیه السلام) عرضه مى شود. در برخى از روایات مى خوانیم که در روزهاى دوشنبه و پنج شنبه نامه ى اعمال بندگان به حضرت عرضه مى شود «ان الاعمال تعرض على النبى (صلى الله علیه وآله وسلم) فى کل اثنین و خمیس فیعلمها وکذلک تعرض على الائمة (علیه السلام) فیعرفونها». بحارالانوار، ج 5، ص 329.
3 ـ ملائکه بر حضرت نازل مى شوند و این علوم را بر ایشان القا مى کنند. غیر از این راه ها، ممکن است راه هاى دیگرى هم باشد که ما از آن ها بى خبریم.
البته این علم و آگاهى حضرت، به اعمال و رفتار ظاهرى ما منحصر نمى شود، بلکه آن بزرگوار از نیت هاى ما هم آگاه است.
علایمی حتمیّه و غیر حتمیّه برای ظهور آن حضرت ذکر کرده اند. ولی اگر خبر دهند فردا ظهور می کند، هیچ استبعاد ندارد!
لازمه ی این مطلب آن است که در بعضی علایم، بَداء صورت می گیرد و بعضی دیگر از علایم حتمی هم، مقارن با ظهور آن حضرت اتفاق می افتد. [در محضر بهجت:2/421]
دعای تعجیل فَرج، دوای دردهای ما است. [در محضر بهجت:1/363]
انتظار ظهور و فرج امام زمان (عج)، با اذیّت دوستان آن حضرت، سازگار نیست! [در محضر بهجت:2/366]
خداوند کام هم? شیعیان را با فَرج حضرت غائب (عج) شیرین کند! شیرینیها، تفکّهاتِ زائد بر ضرورت است؛ ولی شیرینی ظهور آن حضرت، از اَشدّ ضرورات است. [در محضر بهجت:2/18]
آیا نباید در فکر باشیم و با تضرّع و زاری برای ظهور فرج مسلمانها و مصلح حقیقی: حضرت حجت (عج) دعا کنیم؟![در محضر بهجت:2/38]
مهمتر از دعا برای تعجیل فرج حضرت مهدی (عج)، دعا برای بقای ایمان و ثبات قدم در عقیده و عدم انکار حضرت تا ظهور او می باشد. [در محضر بهجت:2/101]
افسوس که همه برای برآورده شدن حاجت شخصی خود به مسجد جمکران می روند، و نمی دانند که خود آن حضرت چه التماس دعایی از آنها دارد که برای تعجیل فَرَج او دعا کنند! [در محضر بهجت:2/118]
هر کس باید به فکر خود باشد و راهی برای ارتباط با حضرت حجت (عج) و فَرَج شخصی خود پیدا کند، خواه ظهور و فرج آن حضرت دور باشد، یا نزدیک! [در محضر بهجت:2/133]
چه قدر حضرت [امام زمان (علیه السلام)] مهربان است به کسانی که اسمش را می برند و صدایش می زنند و از او استغاثه می کنند؛ از پدر و مادر هم به آنها مهربان تر است! [در محضر بهجت:2/366]
به طور یقین دعا در امر تعجیل فرج آن حضرت، مؤثّر است، اما نه لقلقه. [در محضر بهجت:2/324]
آری، تشنگان را جرع? وصال و شیفتگان جمال را آب حیات و معرفت می دهند. آیا ما تشن? معرفت و طالب دیدار هستیم و آن حضرت آب حیات نمی دهد، با آن که کارش دادرسی به همه است و به مضطرّین عالم رسیدگی می کند؟![در محضر بهجت:2/369]
[ائمه (علیهم السلام)] فرموده اند: شما خود را اصلاح کنید، ما خودمان به سراغ شما می آییم و لازم نیست شما به دنبال ما باشید! [در محضر بهجت:2/400]
تا رابط? ما با ولیّ امر: امام زمان (عج) قوی نشود، کار ما درست نخواهد شد. و قوّت رابط? ما با ولیّ امر (عج) هم در اصلاح نفس است.[فیضی از ورای سکوت:65]
روایت دارد که در آخر الزّمان همه هلاک می شوند به جز کسی که برای فرج دعا می کند . گویا همین دعا برای فرج، یک امیدواری است و یک ارتباط روحی با صاحب دعا است. همین، مرتبه ای از فرج است.[گوهرهای حکیمانه:115]
ادامه مطلب...
نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » سربار ( جمعه 87/7/26 :: ساعت 1:44 عصر )
